FLONDRIANIZM - FILOZOFIA ŻYCIA Z POZIOMU SERCA

Posty

Trauma z dzieciństwa wybiera za nas partnerów w dorosłym życiu.

Trauma z dzieciństwa bardzo rzadko zostaje w przeszłości, najczęściej zamieszkuje w ciele, w przekonaniach, w nieświadomych odruchach i powoli, krok po kroku, zaczyna pisać scenariusz dorosłego życia, również tego uczuciowego. Kiedy dorastamy, wydaje się, że wybieramy partnerów na podstawie tego, co świadomie uważamy za atrakcyjne, rozsądne czy romantyczne, lecz pod powierzchnią dzieje się coś dużo bardziej skomplikowanego. Psychika próbuje domknąć stare historie, uleczyć rany, naprawić to, czego nie dało się naprawić, dlatego w dorosłych relacjach odruchowo szukamy znajomej energii, nawet jeśli ta energia jest bolesna, pełna chłodu, krytyki, lęku lub chaosu. Człowiek wychowany w atmosferze odrzucenia często nieświadomie przyciąga partnerów emocjonalnie niedostępnych , osoba dorastająca w cieniu przemocowych wybuchów bywa dziwnie uspokojona przy kimś, kto również emanuje agresją, a ktoś, kto całe życie musiał zabiegać o uwagę, może uznać za fascynującego kogoś, kto jest wiecznie zajęty...

Świadome życie wymaga harmonii pomiędzy ciałem, umysłem i duchem. Flondrianizm, jako filozofia nowoczesnego, ale głęboko zakorzenionego w naturze człowieka, nie rozdziela tych trzech aspektów. Ciało jest dla flondrianina świątynią, narzędziem doświadczania świata i przestrzenią, w której odbija się kondycja duchowa . Zaniedbane ciało to nie tylko kwestia estetyki czy zdrowia fizycznego, lecz sygnał o braku równowagi w polu energetycznym człowieka. Filozofia ta uczy, że troska o ciało to nie przejaw próżności, ale forma duchowego obowiązku wobec samego siebie . Dbałość o to, co jemy, jak się poruszamy i jak odpoczywamy, staje się codziennym rytuałem, dzięki któremu człowiek może utrzymać wysokie wibracje i pozostać w zgodzie z naturalnym rytmem życia. Flondrianizm przypomina, że człowiek nie jest maszyną, której można dostarczyć paliwa w postaci przypadkowych kalorii, a potem wymagać wydajności. Ciało potrzebuje energii, którą dają mu produkty żywe, naturalne, pochodzące z ziemi, a nie ...

Świat od dawna podzielony jest między tych, którzy wierzą, że praca z pasji to luksus zarezerwowany dla nielicznych, a tych, którzy czują, że to naturalna droga człowieka dążącego do spełnienia. Flondrianizm, jako filozofia świadomego życia i samorealizacji, nie neguje żadnej z tych stron, ale wskazuje, że prawda, jak zwykle, leży pośrodku – w przestrzeni, gdzie duchowość spotyka się z praktycznością, a pasja staje się nie ucieczką od rzeczywistości, lecz jej najbardziej twórczym przejawem. W świecie, w którym media społecznościowe sprzedają obraz idealnej pracy z plaży, kubkiem kawy w dłoni i wiecznym uśmiechem, łatwo jest uwierzyć, że pasja stała się produktem, a nie stanem ducha. Jednak dla flondrianizmu praca z pasji nie jest mitem, lecz jedną z najpiękniejszych manifestacji wolności człowieka – pod warunkiem, że nie staje się kolejną formą zniewolenia. Bo prawdziwa pasja nie rodzi się z chęci zarabiania, lecz z wewnętrznego pragnienia tworzenia, rozwijania się i pozostawiania po ...

Miłość od zawsze stanowiła najgłębsze doświadczenie ludzkiego istnienia, źródło sensu, czułości i poczucia przynależności. Jednak w epoce, w której emocje mieszają się z lękiem przed samotnością, a potrzeba bliskości z pragnieniem kontroli, coraz częściej to, co wydaje się miłością, jest w istocie uzależnieniem emocjonalnym. Człowiek, który nie poznał jeszcze samego siebie, może łatwo pomylić przywiązanie z uczuciem, a potrzebę potwierdzania własnej wartości z prawdziwym oddaniem. Flondrianizm, jako filozofia świadomego życia , uczy, że tylko ten, kto zagłębi się w głąb swojej duszy i umysłu, potrafi rozróżnić, czy jego serce kocha naprawdę, czy raczej kurczowo trzyma się złudzenia miłości. Uzależnienie emocjonalne nie jest jedynie kwestią intensywnych uczuć. W ujęciu psychologicznym to stan, w którym relacja staje się centrum istnienia jednostki, a partner – obiektem przypominającym substancję uzależniającą. W takim układzie jedna osoba czerpie poczucie bezpieczeństwa, sensu i tożsam...

Od zarania dziejów człowiek próbował znaleźć równowagę pomiędzy tym, co materialne, a tym, co duchowe. W czasach, gdy nie istniały jeszcze monety, karty płatnicze ani giełdy, ludzie wymieniali się dobrami, które miały dla nich wartość użytkową. Kto posiadał zboże, mógł wymienić je na skóry, sól czy narzędzia. Handel wymienny był prosty w swojej naturze – wartość określano intuicyjnie, na podstawie potrzeb i dostępności. Dopiero później, gdy człowiek zaczął organizować swoje życie w coraz bardziej złożone struktury społeczne, pojawiła się potrzeba ujednolicenia miary wartości . Tak narodziły się pieniądze – z początku w formie metali szlachetnych, a z czasem w papierowej i elektronicznej postaci. Z chwilą ich powstania świat materialny zyskał nowy wymiar: energia wymiany, która wcześniej była namacalna i prosta, przyjęła formę symbolu, a więc czegoś bardziej abstrakcyjnego. Już starożytni filozofowie dostrzegali, że stosunek człowieka do pieniędzy zdradza jego naturę. Arystoteles pisał...

Zjawisko nadmiernego ego u osób o ograniczonych środkach finansowych wydaje się na pierwszy rzut oka paradoksem. Powszechnie przyjmuje się, że to bogactwo sprzyja pysze, a bieda – pokorze. Jednak współczesny świat coraz częściej pokazuje, że jest wręcz odwrotnie. Wiele osób, które ledwo wiążą koniec z końcem, stara się stworzyć iluzję sukcesu , manifestując swoją wartość poprzez pozory – ubrania z logo, telefony z górnej półki, samochody na kredyt i publiczne demonstrowanie „wielkości” w mediach społecznościowych. To właśnie w tej potrzebie pokazania światu własnej wyjątkowości, mimo braku realnych podstaw, rodzi się ego – nie jako naturalna pewność siebie, lecz jako maska mająca zakryć wewnętrzne poczucie braku. Bogaci często nie muszą niczego udowadniać, ich pewność siebie wynika z faktu, że przeszli drogę, która ukształtowała w nich spokój i dystans wobec opinii innych. Wiedzą, że wartość człowieka nie manifestuje się w tym, co nosi , lecz w tym, kim jest. Prawdziwe bogactwo daje ...

Nie każda przemoc zostawia siniaki. Czasem jest nią właśnie cisza — długa, lodowata, rozciągnięta pomiędzy dwojgiem ludzi jak mur nie do przejścia. To milczenie, które nie koi, ale karze. Nie wycisza emocji, lecz pogłębia chaos. W związkach, przyjaźniach, a nawet w relacjach zawodowych, cisza potrafi stać się formą dominacji, próbą kontroli i emocjonalnym odcięciem. Wielu ludzi nie nazywa tego przemocą, bo przecież nic się nie wydarzyło. Nikt nie krzyczał, nie obrażał, nie podniósł ręki, a jednak w środku drugiego człowieka dokonuje się ciche pęknięcie, które z czasem potrafi zniszczyć najpiękniejszą więź. Milczenie bywa świadomym wyborem, ale często jest też powieleniem wzorca. Ludzie, którzy w dzieciństwie dorastali w domach, gdzie emocje tłumiono, uczą się, że odcięcie to sposób na przetrwanie. W takich rodzinach konflikt oznaczał zagrożenie , a rozmowa o uczuciach – ryzyko odrzucenia. Kiedy więc dorosły człowiek staje w obliczu trudnej emocji, jego podświadomość uruchamia znany sc...

Zdrada jest jednym z tych zjawisk, które od wieków fascynują, bolą i przerażają jednocześnie. Wbrew pozorom nie dotyczy wyłącznie ludzi nieszczęśliwych w związkach , tych, którzy przestali kochać albo dawno przestali się starać. Paradoksalnie – zdradzają również ci, którzy twierdzą, że kochają. I właśnie to staje się największym dylematem moralnym, emocjonalnym i psychologicznym: jak można zdradzić kogoś, kogo naprawdę się kocha? Czy miłość nie powinna być wystarczającym powodem, by pozostać wiernym? Dlaczego więc tyle osób, mimo uczuć, decyduje się na krok, który niszczy zaufanie, rozbija bliskość i zostawia trwałą ranę w relacji? Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba zrozumieć, że zdrada nie jest tylko fizycznym aktem , ale procesem wewnętrznym, który dojrzewa w człowieku na długo przed przekroczeniem granicy. Często zaczyna się od emocjonalnego oddalenia, od wewnętrznego dialogu, który mówi: „czegoś mi brakuje”. Nie zawsze chodzi o seks. Czasem to brak zrozumienia, docenieni...

FLONDRIANIZM - FILOZOFIA ŻYCIA Z POZIOMU SERCA

Posty

Kompleks ofiary sabotuje finansowy rozwój.

Trauma z dzieciństwa wybiera za nas partnerów w dorosłym życiu.

Choroby nie są przypadkiem – flondriańska prawda o uzdrawianiu.

Czy praca z pasji to luksus, czy mit sprzedany przez influencerów?

Miłość czy uzależnienie emocjonalne – jak odróżnić jedno od drugiego?

Czy bycie bogatym w duchu wyklucza bycie bogatym w portfelu?

Dlaczego ludzie biedni mają często większe ego niż bogaci?

Milczenie jako przemoc. Cisza zabija relacje.

Kocham cię… ale zdradzam. Brutalna prawda o ludzkiej naturze.